در دهه ۱۹۹۰، متخصصان پزشکی سوئیسی دریافتند که پلاکت‌ها می‌توانند تعداد زیادی فاکتور رشد را در غلظت‌های بالا تولید کنند که می‌تواند به سرعت و به طور مؤثر زخم‌های بافتی را ترمیم کند. متعاقباً، PRP در جراحی‌های مختلف داخلی و خارجی، جراحی پلاستیک، پیوند پوست و غیره به کار گرفته شد.
ما قبلاً کاربرد PRP (پلاسمای غنی از پلاکت) را در پیوند مو برای کمک به بهبود زخم و رشد مو معرفی کردیم؛ البته، آزمایش بعدی که باید انجام شود، افزایش پوشش موهای اولیه با تزریق PRP است. بیایید ببینیم با تزریق پلاسمای غنی شده با پلاکت اتولوگ و فاکتورهای رشد مختلف به بیماران مرد مبتلا به آلوپسی، که همچنین درمانی است که می‌توانیم انتظار داشته باشیم برای مبارزه با ریزش مو از آن استفاده کنیم، چه نتایجی حاصل خواهد شد.
قبل و در طول کل فرآیند کاشت مو، بیمارانی که با PRP درمان شده‌اند و بیمارانی که PRP به آنها تزریق نشده است، می‌توانند رشد مو را سریع‌تر کنند. در عین حال، نویسنده همچنین مطالعه‌ای را برای تأیید اینکه آیا پلاسمای غنی از پلاکت تأثیر یکسانی در بهبود موهای نازک دارد یا خیر، پیشنهاد کرد. چه نوع زخمی باید استفاده شود و چه مقدار فاکتور رشد باید مستقیماً تزریق شود تا مؤثر باشد؟ آیا PRP می‌تواند نازک شدن تدریجی مو در آلوپسی آندروژنیک را معکوس کند، یا می‌تواند به طور مؤثر رشد مو را تحریک کند تا آلوپسی آندروژنیک یا سایر بیماری‌های ریزش مو را بهبود بخشد؟
در این آزمایش کوچک هشت ماهه، PRP به پوست سر افراد مبتلا به آلوپسی آندروژنیک و طاسی تزریق شد. در مقایسه با گروه کنترل، PRP می‌تواند نازک شدن تدریجی مو را معکوس کند. علاوه بر این، هنگامی که به بیمارانی با طاسی گرد تزریق می‌شود، رشد موهای جدید یک ماه بعد قابل مشاهده است و اثر آن می‌تواند بیش از هشت ماه دوام داشته باشد.
مقدمه
در سال 2004، هنگامی که یکی از محققان زخم اسب را با PRP درمان کرد، زخم در عرض یک ماه بهبود یافت و مو رشد کرد و سپس PRP در جراحی پیوند مو به کار گرفته شد. محققان همچنین سعی کردند PRP را قبل از پیوند مو به پوست سر برخی از بیماران تزریق کنند و دریافتند که موهای بیماران ضخیم‌تر شده است (1). محققان معتقدند که رگ‌زایی مجدد و تأثیر محتوای بالای فاکتور رشد ممکن است رشد سلول‌های فولیکول مو را در پوست سر ناحیه غیر جراحی تحریک کند. خون به طور ویژه پردازش می‌شود. پلاکت‌ها از سایر پروتئین‌های پلاسما جدا شده و حاوی غلظت بالایی از پلاکت‌ها هستند. برای رسیدن به استاندارد اثر درمانی، از 1 میکرولیتر (0.000001 لیتر) حاوی 150000-450000 پلاکت تا 1 میکرولیتر (0.000001 لیتر) حاوی 1000000 پلاکت استفاده می‌شود (2).
پلاکت آلفا دارای هفت نوع فاکتور رشد در گرانول‌ها است، از جمله فاکتور رشد اپیتلیال، فاکتور رشد فیبروبلاست، فاکتور رشد ترومبوژن و فاکتور رشد تبدیل‌کننده بتا، فاکتور رشد تبدیل‌کننده آلفا، اینترلوکین-۱ و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF). علاوه بر این، پپتیدهای ضدمیکروبی، کاتکول‌آمین‌ها، سروتونین، استئونکتین، فاکتور فون ویلبراند، پرواکسلن و سایر مواد اضافه شده‌اند. ذرات ضخیم دارای بیش از ۱۰۰ نوع فاکتور رشد هستند که می‌توانند روی زخم‌ها عمل کنند. علاوه بر فاکتورهای رشد، پلاسمای پراکنده پلاکت (PPP) جدا شده حاوی سه مولکول چسبندگی سلولی (CAM)، فیبرین، فیبرونکتین و ویترونکتین، یک پروتئین چند منظوره است که ساختار اصلی و شاخه‌ها را برای کنترل رشد، چسبندگی، تکثیر، تمایز و بازسازی سلول تنظیم می‌کند.
تاکاکورا و همکارانش ادعا کردند که سیگنال PDCF (فاکتور رشد مشتق از پلاکت) مربوط به تعامل فولیکول‌های موی اپیدرمی و سلول‌های استرومایی پوستی است و برای تشکیل مجاری مو ضروری است (3). در سال 2001، یانو و همکارانش اشاره کردند که VFLGF عمدتاً چرخه رشد فولیکول مو را تنظیم می‌کند و شواهد مستقیمی ارائه دادند که افزایش بازسازی عروقی فولیکول مو می‌تواند رشد مو را تقویت کرده و فولیکول مو و اندازه مو را افزایش دهد (4).
پی‌نوشت: فاکتور رشد مشتق از پلاکت، PDCF. اولین فاکتور رشدی که توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان آسیب‌های مزمن پوستی تأیید شد، اولین فاکتور رشدی است که پس از آسیب پوستی توسط تحریک آزاد می‌شود.
پی‌نوشت: فاکتور رشد اندوتلیال عروقی، VEGF. این یکی از مهم‌ترین عوامل تنظیمی است که تکثیر سلول‌های اندوتلیال، رگ‌زایی، رگ‌زایی و نفوذپذیری عروقی را تنظیم می‌کند.
اگر باور داشته باشیم که وقتی فولیکول‌های مو تا حدی کوچک شده‌اند که نمی‌توانیم رشد مو را با چشم غیرمسلح ببینیم، هنوز هم شانس رشد مو توسط فولیکول‌های مو وجود دارد (5). علاوه بر این، اگر فولیکول‌های موی موهای ریز با موهای زبر یکسان باشند، سلول‌های بنیادی کافی در اپیدرم و برآمدگی وجود داشته باشد (6)، می‌توان موها را در طاسی مردانه نازک‌تر و ضخیم‌تر کرد.
(توجه: این مقاله مجدداً چاپ شده است. هدف از این مقاله، انتقال گسترده‌تر اطلاعات علمی مرتبط است. این شرکت مسئولیتی در قبال صحت، اصالت، قانونی بودن محتوای آن بر عهده نمی‌گیرد و از درک شما متشکریم.)
زمان ارسال: ۱۵ مارس ۲۰۲۳